Aby zrozumieć potrzeby i problemy osób chorych i niesamodzielnych, z którymi na co dzień ma do czynienia opiekun medyczny, należy dobrze poznać anatomię i fizjologię organizmu ludzkiego, dlatego też, niniejszy moduł zostanie podporządkowany zagadnieniom związanym z anatomią i fizjologią człowieka.
środa, 10 sierpnia 2016
3. Potrzeby i problemy osób chorych i niesamodzielnych w kontekście rozwoju psychofizycznego człowieka w poszczególnych fazach życia
Odczuwanie potrzeb motywuje do działania. Jednak nie każda potrzeba motywuje w ten sam sposób. Mając do wyboru zaspokojenie potrzeb podstawowych, fizjologicznych, jak np. jedzenie, oraz wyższego rzędu, np. drogie ubranie, zwykle w pierwszej kolejności zaspokajamy te podstawowe. Mamy trzy główne modele hierarchii potrzeb – model Maslowa, Webbera oraz ERG.
4. Diagnozowanie pacjenta. Metody i źródła zbierania danych do rozpoznawania problemów i potrzeb osoby chorej i niesamodzielnej
Termin diagnoza pochodzi z języka greckiego (dignosis) – oznacza rozpoznanie, a ściślej rozróżnienie, i na początku wiązał się jedynie z medycyną. Do nauk społecznych wprowadziła go Mary Richmond, pisząc o diagnozie w 1917 r. Współczesna interpretacja tego terminu podkreśla jego dwa składniki: zebranie potrzebnych danych i ich krytyczne opracowanie w drodze rozumowania.
5. Diagnozowanie i rozwiązywanie problemów i potrzeb osoby chorej i niesamodzielnej, prowadzenie dokumentacji
Klientem opieki długoterminowej jest osoba przewlekle chora i niesamodzielna, która ma zakończony proces diagnozowania, intensywnego leczenia i nie kwalifikuje się do leczenia szpitalnego. Osoba ta z powodu stanu zdrowia i niesamodzielności potrzebuje opieki i pielęgnacji. Opiekę i pielęgnację zapewnia opiekun medyczny po przeprowadzeniu diagnozy w zakresie potrzeb i problemów podopiecznego. Na podstawie diagnozy ustala sposoby rozwiązywanie problemów i potrzeb osoby chorej i niesamodzielnej. Opiekun ustala pielęgnację kompensacyjną.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Obsługiwane przez usługę Blogger.